Uit een grondige, taalkundige analyse van Michel van Hulten, waarin hij zestien landelijke verkiezingsprogramma’s 2017 - 2021 doorspitte, blijkt dat de twee genoemde termen nauwelijks voorkomen in de programma-omschrijvingen. Dit meldt Risk & Compliance Platform Europe.
Veel Nederlandse politieke partijen denken bij corruptie vooral aan het buitenland. De vraag is in hoeverre de politieke partijen oog hebben voor het verschijnsel corruptie in de vorm van omkoping - een omkoopsom betalen, smeergeld, onder de tafel betalen en betalen met een bruin envelopje, dat slechts een deel van de totale corruptie bestrijkt. In rijkere en goed georganiseerde landen zoals Nederland, gaat het bij corruptie vooral om belangenverstrengeling. Dat komt overeen met macht en invloed verkopen. Bovendien is er geen graadmeter om erachter te komen of een overheid vriendjespolitiek bedrijft.
Als er al sprake zou zijn van aandacht voor corruptie en integriteit in de verkiezingsprogramma’s en dan in alle vormen en gedaantes, dan blijkt dat uit de aandacht voor ethiek. Dat komt namelijk af en toe wel in de programma-omschrijvingen voor. De vraag is in hoeverre er bij de Nederlandse politieke partijen, prioriteit wordt gegeven aan corruptiebestrijding. In Roemenië bijvoorbeeld, zijn onlangs 600.000 mensen de straat opgegaan, om de regering te dwingen serieus werk te maken van corruptiebestrijding. In Frankrijk heeft een presidentskandidaat het moeilijk, als gevolg van zijn corrupte gedrag. Kiezers worden wel dagelijks geconfronteerd met het woord fraude, maar dan voornamelijk in relatie tot uitkeringsfraude.
Michel van Hulten heeft de zestien verkiezingsprogramma’s grondig doorgepluisd. De uitkomsten zijn in de whitepaper ontbrekende partijpolitieke belangstelling voor corruptie te vinden.