woensdag, 1. november 2017 - 17:50 Update: 02-11-2017 8:17

Rode Kruis door het stof vanwege falend oorlogsverleden

Rode Kruis door het stof vanwege falend oorlogsverleden
Foto: NIOD
Amsterdam

Het hoofdbestuur van het Nederlandse Rode Kruis heeft zijn belangrijkste taak verzaakt tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het kwam niet op voor de meest kwetsbaren en voerde volgzaam anti-Joodse maatregelen uit.

Die pijnlijke conclusie trekken huidig Rode Kruis directeur Gijs de Vries en bestuursvoorzitter Inge Brakman uit het NIOD-rapport dat op 1 november werd gepresenteerd.

Onderzoek

Brakman: 'We vinden het heel goed dat dit rapport er nu ligt. Vijf jaar geleden hebben we de opdracht gegeven om dit onderzoek te doen, zodat voor eens en altijd vaststaat hoe het Rode Kruis heeft gehandeld tijdens de Tweede Wereldoorlog'.

'Dat maakt het nog niet eenvoudig om de conclusies te lezen. Ik moest het boek vaak even wegleggen, omdat ik het te confronterend vond om te lezen wat de consequenties zijn geweest van menselijk falen. De oorlogsjaren zijn zonder twijfel een inktzwarte bladzijde in onze 150-jarige geschiedenis', stelt Brakman.

'Gebrek aan moed'

'Door een passief en buigzaam leiderschap is het Nederlandse Rode Kruis tijdens de Tweede Wereldoorlog niet voldoende opgekomen voor de meest kwetsbaren. Dat gebrek aan moed is op geen enkele manier goed te praten. We hebben dan ook onze diepe verontschuldigingen aangeboden aan de slachtoffers en nabestaanden', aldus Brakman

'Te makkelijk geschikt naar bezetter'

De Vries: 'Het hoofdbestuur van het Rode Kruis heeft zich veel te makkelijk geschikt naar de bezetter. Het sprak zich nooit uit tegen de Jodenvervolging. Instructies van de bezetter werden braaf opgevolgd, waardoor Joden al snel niet langer welkom waren bij de Rode Kruis-bloedbanken en werden verzocht op te stappen uit de lokale besturen en afdelingen'.

Voedselpakketten

'Het Nederlandse Rode Kruis stuurde ook geen voedselpakketten naar Joden, Roma, Sinti en politieke gevangenen in binnen- en buitenland. Dit terwijl zulke pakketten cruciaal waren. De inhoud hielp gevangenen tegen honger, ziekte en kou en was bovendien een kostbaar ruilmiddel. Maar belangrijker nog: ze lieten zien dat iemand in Nederland aan hen dacht', stelt De Vries.

'Geen lef'

'Het ontbrak het bestuur aan elke vorm van lef en creativiteit om voedselpakketten bij gedetineerden en dwangarbeiders te krijgen, of het op andere manieren voor deze mensen op te nemen. Andere nationale verenigingen, zoals het Noorse Rode Kruis, hebben laten zien dat dat wel degelijk mogelijk was', aldus De Vries.

Categorie:
Provincie: