Woensdagavond 8 mei organiseert de gemeente Weert een informatiebijeenkomst over de aanpak van de tijgermug. Deze exotische gezondheidsbedreigende mug is daar sinds vorig jaar gevestigd en de lokale partij DUS Weert dringt aan op een actievere aanpak. Onder meer de wenselijkheid om het leger in te schakelen bij de opsporing en bestrijding komt aan de orde. Muggenexpert Bart Knols van de Radboud Universiteit Nijmegen en Wilfred Reinhold van stichting platform Stop invasieve exoten geven een presentatie, evenals Arjan Stroo van de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) en Marieta Braks van het RIVM.
Verspreider van 20 virusziekten en parasieten
De tijgermug kan meer dan 20 virusziekten en parasieten verspreiden naar mens en dier, zoals knokkelkoorts, zika, chikungunya, encefalitis en hartworm. Voor veel van deze ziekten bestaat geen vaccin of medicijn. In Weert wordt de tijgermug sinds 2010 vrijwel jaarlijks aangetroffen bij een bedrijf dat gebruikte banden importeert uit landen waar de mug veel voorkomt. Voor tijgermuggen zijn gebruikte banden ideale broedplaatsen. Zelfs als het water uit de banden wordt verwijderd voordat ze de containers ingaan, kunnen de eitjes nog maanden later uitkomen, zodra ze in contact komen met water. In de zomer van 2018 werd vastgesteld dat de tijgermug in Nederland is gevestigd, specifiek in Weert.
Reinhold: “Jarenlange monitoring en bestrijding door de NVWA hadden kennelijk niet kunnen verhinderen dat de tijgermug zich kon vestigen. Daarom heb ik in september vorig jaar samen met Bart Knols en Wouter van der Weijden (directeur stichting Centrum voor Landbouw en Milieu) aan het gemeentebestuur voorgesteld om bij het ministerie van Defensie een aanvraag te doen voor militaire steunverlening bij de uitroeiing van de tijgermug. Daarbij wordt systematischer, intensiever en in een groter gebied gewerkt dan waar de NVWA (gezien haar beperkte personele capaciteit) toe in staat is. Hoewel het ministerie van Defensie graag hieraan mee zou werken en het de gemeente geen cent zou kosten, vond het gemeentebestuur dit een ‘te zware maatregel’.”