Deze trillingen zijn zeer klein, maar zijn alom en altijd aanwezig. De onderzoekers van het KU Leuven Centre for mathematical Plasma-Astrophysics, vermoeden dat het deze bewegingen zijn die de omgeving rond de zon tot miljoenen graden celsius verhitten. Ter vergelijking: het zonneoppervlak is slechts enkele duizenden graden warm.
De zon is bezaaid met magnetische lussen. Nu blijkt dat deze lussen continu en zeer snel heen en weer schommelen. Een deel van de energie van de trillingen wordt afgestaan aan de omgeving waardoor deze opwarmt. Dit zou wel eens een verklaring kunnen zijn voor het mysterie van de zonneatmosfeer die zoveel heter is dan het zonneoppervlak. Je zou verwachten dat deze trillingen na een tijd stil vallen, maar niets is minder waar. De lussen worden continu aangedreven.
Wetenschappers van het KU Leuven Centre for mathematical Plasma-Astrophysics vermoeden dat de kolkende zonnemassa, waaruit de lussen tevoorschijn komen, hen doet trillen. Dit moet nog verder onderzocht worden. Deze ontdekking was maar mogelijk dankzij de telescoop EUI die uiterst scherpe beelden heel snel achter elkaar kan maken. Andere vergelijkbare zonnetelescopen kunnen dit niet: ofwel zijn ze trager ofwel zijn de beelden minder scherp.