Na 20 jaar bereiken ze gemiddeld bijna 80% van de bodemvruchtbaarheid, koolstofopslag in de bodem, structuur en diversiteit aan bomen, die je ook vindt in oude bossen. De studie concludeert dat natuurlijke verjonging een goedkope en natuurlijke oplossing is voor het verminderen van klimaatverandering, het behoud van biodiversiteit en het herstel van ecosystemen.
Het internationale team van tropische ecologen analyseerde hoe 12 verschillende boseigenschappen zich herstellen gedurende de eerste eeuw van spontane bosontwikkeling, en hoe het herstel van die verschillende eigenschappen met elkaar samenhangt. Hiervoor bestudeerden zij 77 landschappen en meer dan 2200 stukken bos in tropisch Amerika en West-Afrika.
Volgens Lourens Poorter, hoofdauteur en hoogleraar bij Wageningen University & Research, zijn er nog maar weinig oude bossen over. Poorter: “Het is dus super belangrijk om die oude bossen actief te beschermen en verdere ontbossing te stoppen. Tegelijkertijd zien we dat tropische bossen het potentieel hebben om op natuurlijke wijze terug te groeien op verlaten akkers, zoals bij zwerflandbouw, of op verlaten vee weides."
"Deze hergroeiende bossen beslaan uitgestrekte gebieden en kunnen bijdragen aan lokale en mondiale doelstellingen voor ecosysteemherstel. Ze verminderen klimaatverandering, doordat ze koolstof opnemen en water rondpompen. Ook helpen ze mee aan het behoud van de biodiversiteit en zijn ze belangrijk voor de lokale bevolking voor het leveren van water, brandhout, hout en niet-houtige bosproducten, zoals vruchten en medicijnen”.
Hergroeiende, zogenaamde secundaire bossen herstellen dus verrassend snel. Volgens Poorter zijn er op korte termijn al grote voordelen te behalen met het natuurlijke herstel van tropische bossen. De snelheid van herstel verschilt echter per bos eigenschap: herstel tot 90% van de waarde van oude bossen is het snelst voor bodemvruchtbaarheid (minder dan 10 jaar) en voor het functioneren van planten (minder dan 25 jaar), wat langzamer voor structuur en boomsoortsdiversiteit (25-60 jaar), en het langzaamst voor bovengrondse biomassa en soortensamenstelling (meer dan 120 jaar).