Hamers was verantwoordelijk
Als voornaamste reden voor de mega salarisverhoging werd genoemd dat Hamers anders weg zou gaan. En dat zou zonde zijn van zijn talent. Een fabel, zo blijkt. Dit schrijft quotenet.nl. De bank was al in 2017 op de hoogte van de strafvervolging voor de tekortschietende controle op witwassen en corruptie. De strafvervolging werd uiteindelijk voor 775 miljoen euro afgekocht. Zowel het witwassen als de corruptie vielen onder de verantwoording van Hamers. Toch mocht Hamers meer gaan verdienen. De Raad van Commisssarisen beschouwde de twee dossiers, de strafzaak en de salarisverhoging voor Hamers, als twee aparte zaken en koppelde ze niet aan elkaar. Ingewijden melden aan het FD: ‘Het waren twee gescheiden trajecten’.
Veel geld voor paar jaar werk
De salarisverhoging viel heel slecht in de politiek, vooral bij de linkse oppositie en ook bij het volk. Deborah Hargreaves, lid van een Londense economische denktank en gespecialiseerd in topsalarissen wordt in een interview met de Volkskrant bestempeld als een autoriteit op het duiden van salarissen. In haar recent verschenen boek 'Are chief exegutives overpaid' schrijft zij: ' 'Bedrijfsbonzen strijken onnoemlijke rijkdommen op voor slechts een paar jaar werk, terwijl degenen die voor hen werken al jaren geen loonsverhoging boven de inflatie hebben gehad.' In een interview met De Volkskrant zegt zij: '‘Privé zul je een topbestuurder heel soms nog wel eens horen toegeven dat die excessieve salarissen niet vol te houden zijn, maar publiekelijk nooit.'
Bestuurstalent niet schaars
Het verhogen van topsalarissen wordt al gauw goedgepraat. Bedrijven zouden verwikkeld zijn in een mondiale concurrentiestrijd om schaars bestuurstalent en daarmee de verhoging van de salarissen willen rechtvaardigen, zo schrijft de Volkskrant. Maar volgens Hargreaves is er helemaal geen mondiale concurrentiestrijd van schaarsbestuurstalent. Onderzoek naar 489 benoemingen van ceo’s bij ’s werelds 500 grootste bedrijven toonde aan dat slechts vier ceo’s – oftewel nog niet 1 procent – naar een ander land verhuisden voor hun nieuwe baan, zo schrijft De Volkskrant.