Het rapport ‘This is what we die for: Human rights abuses in the Democratic Republic of the Congo power the global trade in cobalt’ traceert de verkoop van kobalt die gebruikt wordt in lithium-ion batterijen en die afkomstig is van mijnen waar volwassenen en kinderen van soms pas zeven jaar oud werken onder gevaarlijke omstandigheden.
In het rapport wordt uiteengezet hoe handelaren kobalt kopen uit gebieden waar kinderarbeid schering en inslag is en deze verkopen aan Congo Dongfang Mining (CDM), een volle dochteronderneming van de Chinese mineralengigant Zhejiang Huayou Cobalt Ltd (Huayou Cobalt).
Amnesty heeft voor het onderzoek gebruikgemaakt van documenten van investeerders om aan te tonen hoe Huayou Cobalt en dochteronderneming CDM het kobalt verwerken alvorens het te verkopen aan drie ondernemingen voor batterijcomponenten in China en Zuid-Korea. Op hun beurt verkopen zij aan batterijmakers die zeggen te leveren technologie- en autobedrijven, waaronder Apple, Microsoft, Samsung, Sony, Daimler en Volkswagen.
Amnesty zocht contact met zestien multinationals die vermeld stonden als klanten van batterijenondernemingen die gebruik zouden maken van door Huayou Cobalt bewerkt erts. Eén bedrijf bevestigde de connectie, terwijl vier zeiden niet zeker te weten of ze kobalt kochten uit de DRC of van Huayou Cobalt. Zes zeiden dat ze de claims aan het onderzoeken waren. Vijf ontkenden kobalt te gebruiken van Huayou Cobalt, hoewel ze wel als klanten van het bedrijf vermeld stonden. Twee multinationals ontkenden kobalt uit de DRC te gebruiken. Cruciaal genoeg kon geen enkele onderneming genoeg details overleggen om onafhankelijk aan te tonen waar de kobalt die ze in hun producten verkopen vandaan komt.
Fatale mijnen en kinderarbeid
Ten minste 50 procent van alle kobalt in de wereld komt uit de DRC. Een van de grootste mineralenverwerkers is Huayou Cobalt subsidiary CDM. Huayou Cobalt krijgt meer dan 40 procent van zijn kobalt uit de DRC. Mijnwerkers die in gebieden werken waar CDM zijn kobalt koopt, lopen het risico op levenslange gezondheidsschade en hebben een hoog risico op een ongeluk met fatale afloop.
Alleen al tussen september 2014 en december 2015 stierven ten minste tachtig mijnwerkers onder de grond. Het echte aantal is onbekend, aangezien veel ongelukken niet geregistreerd worden en lichamen bedolven raken onder het puin Amnesty-onderzoekers ontdekten ook dat het grootste deel van de mijnwerkers vele uren per dag met kobalt werken zonder gepaste kleding als handschoenen, werkpakken of gezichtsmaskers die hen beschermt voor long- of huidziektes.
Kinderen vertelden dat ze soms wel twaalf uur per dag in de mijn werken en dat ze zware dingen moeten sjouwen en daarvoor tussen de een en twee dollar per dag krijgen. In 2014 werkten in Congo ongeveer 40 duizend kinderen in (kobalt)mijnen, aldus cijfers van kinderrechtenorganisatie Unicef.